Een kunstenaar is geen fototoestel: Pedro Cabrita Reis

Ik las in het tijdschrift 'Artishock' van maart een interview met kunstenaar Pedro Cabrita Reis.
Ik kan mij aansluiten bij zijn visie op het onderwijs:

Een school wordt jammer genoeg niet gezien als een gebied voor experiment. 'De fout' is het ultieme taboe in het onderwijs. 
Er is geen plaats voor twijfel. Er wordt verondersteld een gedrag te ontwikkelen dat gefocust is op het bereiken van een vast vooruitzicht, een makkelijk besluit van wat het leven kan zijn.
Het beeld van de kunstenaar die het vermogen heeft de realiteit na te bootsen moet voor eens en voor goed vergeten zijn. Een kunstenaar is iemand die in staat is een nieuwe visie te creëren op de wereld.
EEN KUNSTENAAR IS GEEN FOTOTOESTEL. Men kan kunstenaar zijn zonder een neus te kunnen tekenen, of een gezicht of een hand. We hebben camera's om dit te doen.
Dit aan de jongeren doorgeven is een grote uitdaging voor de leerkrachten en mensen die verantwoordelijk zijn voor de educatie van jongeren.Dit interview is er gekomen n.a.v. het kunstproject VIRUS in Leuven: een hele interessante samenwerking tussen onderwijs en cultuur (Het rapport van Bamford gaf in 2007 aan dat er te weinig samenwerking was tussen onderwijs en cultuur. Is dit aan het veranderen?).
Pedro Cabrita Reis is de spilfiguur van het project. Er is een tentoonstelling "One after another, a few silent steps" in Museum M Leuven.

Pedro Cabrita Reis (°1956, Lissabon) is een van de toonaangevende Portugese kunstenaars van zijn generatie. Sinds de vroege jaren '90 focust hij op thema’s als huisvesting, woonruimte, constructie en territorium. Zijn inspiratie is het dagelijkse leven. Hij maakt dan ook gebruik van alledaagse gebruiksvoorwerpen zoals tafels, stoelen of deuren, die hij combineert met bijvoorbeeld neonlampen.

Vooral zijn schilderijen spreken mij aan. Het witte vlak valt mij op. Probeert hij net als Roger Raveel de afwezigheid weer te geven?